WSTĘP

Indywidualne instrukcje dot. rywali są moim zdaniem często niedoceniane przez osoby grające w Football Managera. Były też pomijane jeszcze niedawno przeze mnie. Początki nie były najlepsze - ustawiane polecenia przynosiły więcej szkody niż pożytku. Szybko dałem sobie z tym spokój i oddałem to asystentowi. Jakiś czas temu znowu postanowiłem spróbować ustawiać to po swojemu. Rzecz jasna wcześniej poprzeglądałem różne poradniki. Wyposażony w tę wiedzę przystąpiłem do działania i, wydaje mi się, dobrze ogarnąłem ten aspekt gry. Chciałbym jednak zaznaczyć, póki jeszcze mogę, że nie jestem do końca pewien czy wyniki zawdzięczam instrukcjom, szczęściu, umiejętnościom zawodników czy innemu jeszcze zbiegowi okoliczności. Football Manager daje nam możliwość oddania tej funkcji asystentowi. Wymaga to jednak znakomitych zdolności taktycznych asystenta.

PO CO?

Instrukcje dot. rywali mówią zawodnikom, a to niespodzianka, jak mają się zachowywać w stosunku do zawodników rywali. Daje nam to możliwość zneutralizowania zagrożeń płynących ze strony najlepszych zawodników przeciwnika, ale też możliwość wykorzystania słabości rywali. Dobrze ustawione polecenia mogą zdziałać wiele dobrego, ale źle ustawione mogą też wiele zepsuć. Dlatego gdy nie jesteście pewni danego polecenia, zalecam pozostawienie go „Bez instrukcji". Pragnę jednak zaznaczyć, że jest to proces żmudny i trzeba mu poświęcić kilka minut. Dlatego polecam ustawiać to samemu tylko w ważnych meczach, chyba że macie dużo czasu.

JAK?

Pragnę przedstawić Wam bohaterów mojego tekstu, polecenia: „Ścisłe krycie", „Pressing", „Odbiór" oraz „Wymuś zagranie". Poniżej opiszę każde polecenie. Będzie zwięźle, obiecuję.

1. ŚCISŁE KRYCIE

Działanie tego polecenia jest chyba oczywiste. Mamy do ustawienia dwie opcje „Zawsze" i „Nigdy".

Gdy jest ono ustawione na „Zawsze", piłkarz z tym poleceniem ma ciągłą opiekę i jest do niego przyklejony jeden z naszych zawodników. Odpowiednio ten, w którego regionie znajduje się dany zawodnik (np. OPP - OL, NŚ - OŚ, itd.). Takie postępowanie ogranicza znacząco wolną przestrzeń, którą dysponuje nasz cel. Powinniście też zauważyć zagrożenie, jakie niesie ta funkcja - dobry, ruchliwy zawodnik może wyciągnąć naszego zawodnika ze swojej pozycji, przez co powstaną dziury w naszej obronie. Kiedy zatem ustawiać „Ścisłe krycie" na „Zawsze"? Do gry wchodzą atrybuty zawodnika. Moim zdaniem najważniejsze są: gra bez piłki, przyśpieszenie oraz w mniejszym stopniu błyskotliwość.  Funkcja ta bardzo dobrze sprawdza się przeciwko rozgrywającym, którzy nie dysponują dobrą grą bez piłki. Warto też pokryć ściśle pojedynczego napastnika rywali oraz zawodników bardzo dobrych technicznie, ale z grą bez piłki gorszą lub równą atrybutom krycie i koncentracja zawodnika kryjącego. UWAGA! Nie wolno ustawiać tego polecenia zbyt dużej liczbie zawodników. Spowodowałoby to ogromne dziury w naszej obronie!

Opcja „Nigdy" przydaje się przede wszystkim dla zawodników z wyśmienitą lub dużo lepszą od odpowiadających atrybutów (wymienionych linijkę wyżej) grą bez piłki. Taki zawodnik będzie nieustannie wyciągał obrońców z ich pozycji, przez co będą tworzyć się dziury. „Nigdy" spowoduje, że taki zawodnik będzie miał więcej wolnego miejsca, ale obrona będzie szczelna i trudniejsza do przejścia. Warto też ustawić „Ścisłe krycie" na „Nigdy", gdy cel jest o wiele szybszy od naszego obrońcy, gdyż ścisłe krycie nie miałoby w takim wypadku sensu. Nie polecam natomiast ustawiania „Nigdy" jedynemu napastnikowi. W takim przypadku zawsze ustawiam „Zawsze". Warto też ustawić „Nigdy" najsłabszym zawodnikom rywali, tak aby móc poświęcić więcej uwagi głównym zagrożeniom (o tym więcej w kolejnej części).

Reasumując - „Zawsze" należy ustawiać najgroźniejszym zawodnikom rywali, ale tylko wtedy, gdy mamy pewność, że nasz zawodnik nie przegra pojedynku biegowego ani nie zostanie wyciągnięty ze swojej pozycji. Przydatne przeciwko pojedynczemu napastnikowi oraz rozgrywającemu ze słabą grą bez piłki. „Nigdy" ustawiamy zawodnikom o wiele szybszym i z wyśmienitą grą bez piłki.

2. PRESSING

Podobnie jak poprzednio, mamy do dyspozycji dwie opcje - „Zawsze i „Nigdy".

Ustawienie pressingu na „Zawsze" ograniczy czas celu przy piłce. Będzie musiał on ją szybciej oddać, gdyż będzie ciągle atakowany. Bardzo dobrze sprawdza się przeciwko OPŚ wraz ze „Ścisłym kryciem: Zawsze", podobnie ustawiamy pojedynczemu napastnikowi. Bardzo przydatne przeciwko słabo dryblującym zawodnikom, którzy nie są zbyt szybcy oraz zawodnikom ze słabym opanowaniem (zawsze szukam wśród obrońców kogoś ze słabym opanowaniem i koncentracją) oraz grą z pierwszej piłki. „Zawsze" jest złą opcją, jeżeli przeciwnik gra z OPŚ, a my gramy bez DPŚ, ponieważ obrońca, atakując napastnika, opuszcza swoją pozycję i powstaje dziura. Można to załagodzić ścisłym kryciem dla OPŚ. Pressing nie powinien być ustawiany zbyt dużej ilości zawodników.

„Nigdy" sprawdza się bardzo dobrze dla typowych „jeźdźców bez głowy" - zawodników bardzo szybkich i dobrze dryblujących, ale nic poza tym. „Nigdy" wymusza użycia czegoś więcej niż tylko szybkości. Więcej o tej instrukcji w kolejnym rozdziale. Nie stosujemy przeciwko zawodnikom bardzo błyskotliwym i kreatywnym.

Reasumując - „Zawsze" - zawodnicy słabo dryblujący, pojedynczy napastnik, zawodnicy ze słabym opanowaniem i grą z PP. „Nigdy" - zawodnicy, którzy poza dryblingiem i szybkością nie mają nic do zaoferowania (czyt. pozostałe atrybuty są słabsze).

3. ODBIÓR PIŁKI

Mamy do wyboru 3 opcje - „Delikatny", „Normalny" i „Agresywny".

„Agresywny" stosujemy w dwóch wypadkach - gdy chcemy, aby zawodnik miał mniej czasu przy piłce (słaby drybling, gra z pierwszej piłki, ale dobre podania, kreatywność, dośrodkowania, strzały z dystansu, itp.) oraz gdy zawodnik dysponuje słabą walecznością.

„Delikatny" stosujemy przeciwko zawodnikom świetnie dryblującym, łączone z pressingiem i ścisłym kryciem spowoduje stałą opiekę obrońcy, bez pochopnych prób odbioru, co utrudni dobrym dryblerom minięcie obrońcy.

Gdy w poleceniach taktycznych mamy ustawioną grę bez wślizgów, „Normalny" zniesie to polecenie dla wybranego zawodnika. Tak samo dzieje się z agresywnym odbiorem piłki (polecenie taktyczne dla drużyny).

4. WYMUŚ ZAGRANIE NOGĄ

Tutaj sprawa jest prosta. Większości zawodników ustawiamy „Słabszą nogę". Są jednak wyjątki, które stosuję głównie do skrzydłowych.

Grając przeciwko typowym skrzydłowym, którzy dysponują bardzo dobrym dośrodkowaniem, ale gorszymi podaniami, wykończeniem i strzałem z dystansu, stosujemy nogę przeciwną do skrzydła, na którym grają (OPP - lewa noga, OPL - prawa noga). Jeżeli rywal dysponuje dwoma skrzydłowymi o identycznej charakterystyce, ale wymieniającymi się pozycjami, ustawiamy polecenia w okienku „Polecenia pozycyjne".

Schodzącym skrzydłowym, którzy mają dużo lepsze strzały z dystansu, wykończenie czy podania od dośrodkowań, ustawiamy nogę odpowiadającą pozycji (OPP - prawa, OPL - lewa). Zmuszamy ich w ten sposób do dośrodkowywania, co nie jest ich najmocniejszą stroną. Jeżeli przeciwnik ma dwóch schodzących skrzydłowych, ustawiamy to w okienku „Polecenia pozycyjne"

UWAGA! Jeżeli skrzydłowi wymieniają się pozycjami, a każdy z nich ma inną charakterystykę, zalecam ustawianie „Słabszej nogi", gdyż wymieniony wyżej sposób mógłby im ułatwić granie po przejściu na drugie skrzydło.

PODSUMOWANIE

Jeżeli czytacie to zdanie, to znaczy że dotarliście do końca tego tekstu. Mam nadzieję, że chociaż w najmniejszym stopniu on się przydał i już teraz pragnę gorąco zaprosić Was na drugą, bardziej praktyczną część wzbogaconą screenami, która ukaże się niebawem.

Kontakt z autorem: