Rola odgrywającego w FM 15 spotkała się z dość duża krytyką graczy. W zasadzie, krytyka ta głównie dotyczyła tego, że decyzja o korzystaniu z tej roli implikuje jednoznacznie grę bezpośrednim stylem West Ham United (choć akurat nie w tym sezonie). Mówiąc prościej, w takiej sytuacji gra automatycznie myśli, że Twoim odgrywającym jest Andy Carroll, a Ty jesteś Grahamem Taylorem z Watfordu i aby stworzyć jakąkolwiek sytuację bramkową trzeba kierować długie, górne piłki na Carrolla. Irytującym jest, że może to działać na szkodę zespołu w związku z nierealizowaniem poleceń drużynowych. Dużo czasu poświęciłem na czytanie graczy narzekających na bezpośredni styl (którego wcale nie chcieli), wbrew zespołowym poleceniom utrzymania piłki i podań w pole karne. Kochałem rolę odgrywającego w FM 14 (była kluczowym elementem mojego defensywnego 4-1-2-2-1), jednak w FM 15 zacząłem jej unikać, w związku z raportami i wynikami jakie do mnie dotarły.

W jaki sposób możemy sobie poradzić z tą sytuacją w FM 15? Cóż, rola o której myślę, silnie koreluje z osobą Zlatana Ibrahimovicia. Tak, Zlatan jest typem odgrywającego, ma jednak do zaoferowania znacznie więcej. Jest silny, dobry w walce o górne piłki i dobry w utrzymaniu się przy piłce, a przy tym jest również kreatywny, ruchliwy i poprzez zgrania piłki bez przyjęcia czy szybką klepkę, daje znacznie więcej opcji partnerom z zespołu niż klasyczny odgrywający. W języku FMa można powiedzieć, że jest połączeniem odgrywającego i co ważne - cofniętego napastnika. Ten pomysł narodził się gdy przeglądałem statystyki z testów taktyki 4-5-1 z poprzedniego artykułu (cdeekyfm.wordpress.com/2015/02/20/why-4-5-1-is-the-best-formation-on-fm15 – przyp. red.).

   

Jeśli do niego zajrzycie zobaczycie, że posłużyłem się Kevinem Friesenbichlerem (który nie jest kreatywny, ale dysponuje dobrą siłą i szybkością) w roli cofniętego napastnika z funkcją wsparcia oraz zadaniem cofania się głębiej i obsługiwania podaniami partnerów z linii pomocy pokazujących się do gry.

 

(cdeekyfm.wordpress.com/2015/01/01/why-cant-it-just-be-simple; sezon 2016/17 – przyp. red.)

Czy dobrze to zadziałało?

Cóż, całkiem nieźle. Friesenbichler wykonał 76 podań (najwięcej w zespole) z czego 58 było celnych a 4 kluczowe, dało to 76,3% skuteczności. Zauważyłem również, że w roli cofniętego napastnika Friesenbichler grał bardziej tak jak ja wymagałbym tego od odgrywającego. Przyjmował piłkę do nogi i rozgrywał do nabiegających i wychodzących na pozycje partnerów. Doskonale. Kevin był bardzo skuteczny w tej roli, dlatego czułem, że mogę łatwo przekształcić go w odgrywającego, ale w wersji bardziej mobilnej przeznaczonej dla tak mocnych piłkarzy jak Friesenbichler, który jest silny, szybki i ruchliwy.

Jak mogę przekształcić cofniętego napastnika z funkcją wsparcia w mobilnego odgrywającego? Poniżej widzicie jakimi indywidualnymi poleceniami posłużyłem się w tym celu:

Chcę żeby mój mobilny odgrywający cofał się głębiej, tak jak normalny cofnięty napastnik z funkcją wsparcia, ale nie chcę żeby przetrzymywał piłkę zbyt długo. Chcę żeby cofał się w głąb pola, a po otrzymaniu piłki szybko podawał do wychodzących na pozycję pomocników. Dlatego polecenie mniej drybluj jest oczywiste. To powinno zapewnić szybką wymianę piłki, jednak kiedy nasz odgrywający otrzymuje piłkę sam pozostaje statyczny. Element statycznej gry to wizytówka klasycznego odgrywającego, ja jednak nie chcę korzystać z tej roli w jej klasycznym rozumieniu. Oczekuję, że będzie grał na całej szerokości boiska i współpracował z wszystkimi atakującymi pomocnikami, szczególnie z środkowym skrzydłowym. Dlatego zaznaczyłem polecenia szukanie gry i wyjście na wolne pole. To zapewni ruchliwość, grę na całej szerokości boiska, wejścia w pole karne i opcję gry z pierwszej piłki tyłem do bramki, przed odwróceniem się i podłączeniem do ataku.

Powyżej widzicie zawodnika, który gra jak odgrywający, ale tak naprawdę pełni rolę cofniętego napastnika z funkcją wsparcia, co potwierdza moją teorię o tym, że w FM 15 jest on nie tylko alternatywą dla roli odgrywającego z funkcją wsparcia, ale po prostu rozwiązaniem znacznie lepszym. W tej sytuacji zespół nie grał bezpośrednio, długą piłką do mobilnego odgrywającego, ale budował akcję stopniowo zdobywając teren, aż do momentu gdy można było dograć do znajdującego się na bardzo groźnej  pozycji, stojącego tyłem do bramki Friesenbichlera. W tej chwili ma on kilka opcji, to pokazuje, że to nie jest jednowymiarowa rola. Może przyjąć piłkę, odwrócić się i oddać strzał (tak jak zresztą zrobił to kilka razy w tym meczu) lub może próbować rozegrać akcję z jednym ze swoich partnerów. W tym przypadku zdecydował się na zagranie do partnera oznaczone na screenie czerwoną strzałką. Spowodowało to nieprzepisową interwencję obrońcy na zawodniku przyjmującym podanie od Kevina, która w konsekwencji dała rzut karny, zamieniony na bramkę przez samego Friesenbichlera.

Dobierając odpowiednio role wokół cofniętego napastnika z rolą wsparcia, możemy otrzymać naprawdę efektywnego odgrywającego i centralny punkt budowania ataków. Na screenie powyżej Friesenbichler ponownie otrzymuje piłkę od Schnaderbacka (środkowego pomocnika – przyp. red). Przyjmuje piłkę, nie drybluje, ale zamiast tego odwraca się i patrzy jak uruchomić podaniem partnerów z przodu. Mobilny odgrywający pokazuje pełnię swych możliwości mając wokół siebie partnerów, którzy szukają luk w obronie przeciwnika wychodząc w uliczkę i pokazują się do gry. W tym przypadku zgrywa piłkę zgodnie z czerwoną strzałką wychodzącemu na pozycję partnerowi oznaczonemu czerwonym kółeczkiem. Bramkarz, co prawda obronił jego strzał, ale zagrożenie pozostało i w dalszym ciągu próbowaliśmy zdobyć bramkę. Każda akcja przechodziła przez mobilnego odgrywającego.

Mobilny odgrywający nie pozostaje tylko w centralnym obszarze boiska i nie gra statycznie. Porusza się na boki i korzystając z szerokości boiska szuka gry. W powyższym przypadku zajął pozycję na skraju pola karnego bliżej lewej strony i ma do wyboru trzech zawodników, z którymi może dalej grać. Wszyscy trzej są w ruchu i biegną w podobnym kierunku, wychodząc na pozycję już w obrębie pola karnego. Zwróćcie uwagę ilu piłkarzy w fioletowych strojach jest zaabsorbowanych osobą mobilnego odgrywającego, który dzięki swojej ruchliwości i szukaniu pozycji wykreował bardzo dużą ilość wolnej przestrzeni na środku, którą teraz można spróbować wykorzystać.

Mobilnemu odgrywającemu zdarza się schodzić na jedną z flanek (w przypadku Friesenbichlera najczęściej na lewą), by rozegrać piłkę z graczami bocznego sektora. Powyżej widzicie Kevina ustawionego szerzej, gdzie otrzymuje piłkę od lewego skrzydłowego Sallahi’ego i może zagrać ‘klepkę’ z centralnym skrzydłowym Schnaderbeckiem, zanim sam podłączy się do akcji ofensywnej wykorzystując swoją szybkość i siłę. Możecie też sobie wyobrazić ogromną ilość wolnej przestrzeni jaka pojawia się w środkowym rejonie boiska, w wyniku przemieszczenia się mobilnego odgrywającego do boku. To znamienny scenariusz również dla fałszywej 9tki czy formacji bez klasycznych napastników. Obrońcy wówczas nie wiedzą kogo kryć, gubią się i zazwyczaj popełniają kosztowne błędy w ustawieniu.

Tutaj widzicie inny przykład dlaczego mobilny odgrywający jest tak efektywny. Ponownie pokazał się do gry bliżej lewej strony boiska i otrzymał podanie. Nie ma możliwości kontynuowania gry środkiem boiska, dlatego decyduje się skierować akcję na skrzydło. Wycofuje piłkę do bocznego rozgrywającego, który zagra prostopadle do wychodzącego na pozycję ze skrzydła lewego obrońcy, w ten sposób stworzyła się dobra sytuacja bramkowa dla Friesenbichlera, który mógł zająć pozycję w polu karnym i wykończyć dośrodkowanie. To elementarz piłki nożnej, szybka gra z pierwszej piłki by ominąć obronę przeciwnika i otworzyć skrzydło. Proste rozwiązanie, ale bardzo skuteczne. Nie pozwalając mobilnemu odgrywającemu na drybling zyskujemy pewność, że ruch piłki będzie szybki, a obrona przeciwnika stanie się dziurawa i będzie mieć problemy.

To jest właśnie dokładnie taki rodzaj gry, jakiego od mobilnego odgrywającego oczekuję. Opuszcza pozycję w centralnym sektorze i schodzi do boku, pokazując się partnerom do rozegrania akcji. Nasz lewy pomocnik Sallahi podaje (niebieska strzałka) do Friesenbichlera (zwróćcie uwagę, że wyciągnął on za sobą dwóch obrońców), który szybko, z pierwszej piłki, odgrywa do lewego obrońcy Klema (czerwona strzałka). Dwa szybkie podania i jesteśmy za obroną przeciwnika. Ten sposób odgrywania piłki przez mobilnego odgrywającego jest dość powszechny, ale dzięki szybkiej wymianie piłki można wyciągnąć obrońców z pozycji, oszukać defensywę rywala oraz jeśli trzeba dowolnie zmienić kierunek ataku.

Powyżej widzicie mapę aktywności pozycyjnej mobilnego odgrywającego. Większość czasu spędził w centralnych rejonach boiska, w tym najczęściej operował na linii pola karnego. Widać jednak, że zgodnie z moimi instrukcjami wyjścia na wolne pole, szukał gry także w innych sektorach (szczególnie na lewej stronie). Taka ruchliwość, przemieszczanie się, zmiany kierunku akcji, łamanie linii obrony, stanowią ogromny problem dla defensywny przeciwnika, zwłaszcza gdy zawodnik jest szybki – tak jak Friesenbichler.

 

Analiza podań Kevina również pokazuje jak uczestniczył w grze i w jak wielu rejonach boiska przebywał. Interesujące jest to, że znacznie częściej schodził do lewej strony niż do prawej, być może wynika to z tego, że jest piłkarzem lewonożnym. Można również zauważyć, że większa ilość podań była kierowana do tyłu, ale to jest właśnie dokładnie to czego od niego oczekiwałem – szybkie podania do nabiegających pomocników. Przy tym jednak cały czas pozostaje trochę podań do przodu. To pokazuje, że mobilny odgrywający absorbuje obrońców i wyciąga ich z linii obrony wyżej, co umożliwia jej pionowe rozciąganie i stwarzanie dogodnych sytuacji partnerom. 

To jest właśnie kwintesencja tego co najlepszego może dać mobilny odgrywający i czego możecie od niego oczekiwać. Nie wykonał tak wielu podań jak wówczas gdy grał jako standardowy cofnięty napastnik z rolą wsparcia, ale za to procent celności – 89,4% i ilość kluczowych podań – 6 to poziom kosmiczny. Zaskakujące statystyki jak na kogoś kto schodził do boków, rozciągał defensywę rywala i obsługiwał atakujących pomocników. Z pewnością jest to fantastyczna alternatywa dla roli odgrywającego z funkcją wsparcia. Mobilny odgrywający nie wymusza na zespole konieczności gry długą czy bezpośrednią piłką, jest bardzo ruchliwy i wnosi dużo opcji gry, dzięki czemu cały zespół zyskuje na kreatywności (nawet jeśli sam napastnik, jak Friesenbichler ma ten atrybut na niskim poziomie - 9).

Z całą pewnością jest to rola, której będę używać w przedniej formacji grając w FM 15 w przyszłości. Szczerze mówiąc, moim zdaniem jest to znacznie lepsza opcja niż klasyczny odgrywający. Dziękuję za przeczytanie i jak zawsze jeśli macie jakie pytania, zadawajcie je śmiało. 

 

 

 

KONIEC

 

 

Link -> oryginalny tekst w języku angielskim znajdziecie na blogu autora.

 

 

Tłumaczenie i redakcja: Kwiatek

Korekta: Scross

 

Dla zainteresowanych cały poradnik w formie PDF dostępny jest tutaj.