Witam wszystkich serdecznie.

Na wstępie - powstrzymuję się od szokującego newsa odnośnie premiery FM15. I tak już wszyscy zainteresowani wiedzą, że 7 listopada. I tak wszystkie matki, żony i kochanki wiedzą, że od tej daty zaczyna się pustynia dyskusyjna, samotne noce i posiłki przynoszone pod laptop. Wymiana pieluch - nie popadajmy w przesadę. Na wyjście do toalety jakoś czas zagospodarujemy, drogie Panie. I tak zresztą macie zaprawę, bo już wcześniej będziemy pocinać w betę. 

Dziś będzie ambiwalentnie. Ściśle i luźno. Ściśle efemowo, a luźno, bo na wszystkie tematy. Jak już się pewno zorientowaliście, ciężko mi idzie pisanie w 100% serio. Tym niemniej treści, które przekażę, są serio jak najbardziej. Są owocem mojej kilkunastoletniej praktyki. Być może są dyskusyjne, być może część z nich nie będzie miała w FM15 zastosowania, być może (oby!!) wywołają dyskusję, która skłoni mnie do zmiany zdania. Krótko mówiąc: zamierzam przedstawić Wam garść rad, które nieskromnie uznaję za mogące Wam pomóc w grze. Kiedyś zresztą nawet zacząłem pisać poradnik, ale wiecie, rozumiecie...

Zaczynajmy:

- wiadomo o atrybutach kluczowych dla gracza na danej pozycji. Istnieją jednak atrybuty ważne dla każdego gracza. Są to Koncentracja i Decyzje. Obie te wartości są ważne dla wszystkich graczy, ale można z grubsza przyjąć, że dla bramkarzy ważne są obie, dla piłkarzy grających defensywnie ważniejsza jest Koncentracja, dla grających ofensywnie ważniejsze są Decyzje

- trenerzy (skauci i fizjoterapeuci nie) mają także taki zestaw atrybutów. Jest to magicznie trio DDM: Determinacja, Dyscyplina, Motywacja

- skoro już o atrybutach mowa, przy rozważaniu zakupu ważne są WSZYSTKIE atrybuty kluczowe dla pozycji i roli, jaką chcemy naszemu przyszłemu graczowi przeznaczyć. Jeśli 2-4 z tych atrybutów będą wymaksowane, a jeden tragiczny, to ten jeden nam pociągnie performance gracza w dół

- przy negocjacjach z zarządem dobrze jest trochę niedoszacować swoje szanse: zawsze można po połowie sezonu cele zmodyfikować in plus

- sparingi ustawiam zależnie od tego, co chcę osiągnąć. Jeśli zależy mi na kasie, to ściągam duże (relatywnie) firmy. Jak chcę wypróbować obronę, ściągam drużyny silniejsze. Oczywiste staje się, co robię jak chcę wypróbować atak. Mój preferowany schemat to 2-3 drużyny słabsze, po tym 2-3 silniejsze i znowu 2-3 słabsze (to powinno też podnieść morale)

- z reguły zawodnik, który ma 4,5 lub 5 gwiazdek w raporcie asystenta, będzie trafionym wyborem. Jeśli mowa o umiejętnościach, to do pierwszej drużyny. Jeśli mowa o potencjale, to do rezerw (no, chyba że obecnymi umiejętnościami już wymiata)

- nie robię więcej niż 3 transfery na półrocze. A najczęściej jeden. Więcej strasznie rozwala zgranie zespołu

- negocjując kontrakt z zawodnikiem muszę używać kalkulatora. Czasem opłaca się odpuścić podwyżkę pensji po roku, jeśli wystarczająco obniży to kontrakt. Ale generalnie wolę suchy kontrakt: do kiedy, jaka prowizja agenta, jaka płaca, jaka opłata za lojalność. Premii wszelakich unikam jak ognia (zwłaszcza podwyżki pensji), choć czasem się nie da

- popularne porzekadło mówi, że zespół budujemy od tyłu. Do taktyki stosuję zasadę odwrotną: zaczynam od napastnika (od FM13 praktycznie nie gram dwoma napastnikami, może to się zmieni) dopasowując mu rolę jak najlepiej pasującą do jego atrybutów i ulubionych zagrań (jeśli takowe ma). Jeśli mam (a najczęściej mam) OPŚ grającego z nastawieniem ofensywnym (de facto to drugi napastnik), to jemu również dopasowuję rolę. Resztę członków drużyny ustawiam tak, by współgrali z tymi dwoma, idąc aż do bramkarza. Są duety/tria ról współgrających ze sobą na boisku. Istnieje w sieci doskonały (IMHO) artykuł na ten temat, więc nie będę kopiował i wklejał a potem udawał, że to wymyśłiłem sam. Po angielsku:

http://passion4fm.com/football-manager-player-role-combinations-duty-pairs/

- ulubione zagrania gracza informują nas jak się zachowa na boisku. Niecelowe, a czasem szkodliwe jest dodatkowe wzmacnianie ich indywidualnymi poleceniami (np zagranie "krótko kryje przeciwnika" instrukcją "kryj krócej"). Co innego jeśli jakieś zagranie nam ewidentnie przeszkadza. Wówczas oczywiście je w miarę możliwości "neutralizujemy"

- jak chcemy uprościć sprawy, to przy ustalaniu składu drużyny na mecz najważniejsze są kondycja i postawa w ostatnich 5 meczach. Postawa nieco generalizuje, dokładniejsze są kluczowe dla danej roli statystyki. Należy dokładnie przeczytać opis roli zawodnika na boisku i zastanowić się, które 2-3 dane statystyczne najlepiej odzwierciedlają to, co ma nakazane robić. Ostrzegam: to włos, który zawsze można podzielić na czworo. Sztuką indywidualną jest wiedzieć, kiedy przestać. Szczerze: mi się na pewnym etapie gry po prostu przestaje chcieć i idę na łatwiznę, czyli to, co w pierwszym zdaniu

- do sporządzania raportu o następnym rywalu desygnuję skauta, który ma najwyższą wiedzę taktyczną

- instrukcje dla rywali: wszystkim graczom drużyny przeciwnej włączam "słabsza noga"

- w trakcie meczu obserwuję statystyki podań. Gracz pomocy przeciwnika który ma ich najwięcej to prawdopodobny rozgrywający. Dla niego pressing. "Plastrów" używam rzadko. Po pierwsze muszę wiedzieć (wiem z raportu skauta) kto jest potencjalnym odbiorcą podań. Co ważniejsze jednak, taka sytuacja (założone krycie osobiste) często rozwala szyk obronny. Vide Busquets z Ronaldo na ostatnim laniu w El Classico

- jeśli zawodnik przeciwnika odniesie kontuzję ale pozostaje na boisku, włączam mu agresywny odbiór piłki

- jeśli zawodnik przeciwnika dostaje żółtą kartkę, włączam mu pressing i agresywny odbiór piłki. Dodatkowo jeśli jest graczem obrony, ataki zaczynają "sunąć na niego"

- taktyka: mentalność dobieram do oczekiwań zarządu i spodziewanej pozycji w lidze (wyciągam ten wniosek na podstawie zakładki "porównanie"w Raporcie o zespole). Mentalności skrajne oczywiście zostawiam na te szczególne momenty w meczu

- styl gry ustawiam zależnie od w/w zakładki. Im lepiej wypadam w Ustawianiu się, Współpracy, Decyzjach i Przewidywaniu, tym bardziej płynny

- z poleceniami dla drużyny kombinuję na podstawie raportu skauta. Tam z porównania (uwaga! porównujemy nasz atak z ich obroną!) wnioskuję np. czy podania na wolne pole, czy rajdy między obrońcami, czy miękkie, ostre czy niskie dośrodkowania (obecnie w FM15 nowa opcja), na podstawie porówniania składów wnioskuję, którędy wstępnie pójdą ataki (z zastrzeżeniem poczynionym 3 "porady" wyżej)

- dyskusje motywacyjne z reguły prowadzę tonem asertywnym. Z reguły działa. Ta sama zasada co przy mentalności: unikam skrajności.

Uff, choć mam nieustający niepokój z tyłu głowy, że o czymś jeszcze miałem napisać. Może ten felieton przekształci się w jakiś mini-cykl. Pozdrawiam wszystkich serdecznie i pamiętajcie o swoich matkach, żonach i kochankach, a będzie Wam darowane.

Do przeczytania za tydzień

Znachor